Zelfreflectie eigen organisatie, maakt u er nog wel tijd voor?

Zelfreflectie eigen organisatie, maakt u er nog wel tijd voor?

Zelfreflectie van de organisatie: tegen het licht (laten) houden van het eigen functioneren, de werkprocedures en de 'output' van de organisatie, de afstemming en impact ervan op anderen: degenen die daarvan afhankelijk zijn of een vraag naar een bepaalde vorm van dienstverlening hebben: de Klanten (of 'cliënten').
Is dat wat wordt geleverd ook wat er wordt gevraagd? Is er voldoende competentie en kwaliteit in huis om dit aan te kunnen? Wat doen we goed, wat kan er beter?

In commerciële organisaties is het een must voor succes, groei en continuïteit om goed en blijvend af te stemmen op de markt en vooral de behoeften van de Klant te kennen en de ontwikkelingen daarin bij te houden.

In non-profit organisaties met (overheids) financiering en grotendeels gegarandeerde toevoer van klanten (leidend tot wachtlijsten van maanden), (zoals jeugdhulpinstellingen / jeugdbescherming, e.a.), blijkt de kwaliteit van geleverde diensten en de afstemming op hetgeen gevraagd/verwacht wordt, ondanks wellicht goede bedoelingen, toch regelmatig in de knel te komen.

De werkdruk, door de aanvoerstroom en manier waarop de werkzaamheden zijn georganiseerd, de beperkte tijd waarbinnen en middelen waarmee deze moeten worden uitgevoerd, beperkte training- en bijscholings-budgetten, zullen daar mede debet aan zijn. Net als regelgeving en oplopende bureaucratie. Discussies en overleg met de klant worden dan mogelijk al snel als 'tijdrovend' en 'lastig' gezien en uit de weg gegaan.

Het streven en uitgangspunt van HerVerbinden is om lastige discussies niet uit de weg te gaan, echter op een wederzijds respectvolle en kritische manier een dialoog tot stand te brengen tussen professionals van binnen en buiten de organisaties en met ervaringsdeskundigen, om met elkaar tot betere werkvormen en aanpak te komen, vooral daar waar o.a. door het NJI, de Kinderombudsman en Nationale Taskforce Kindermishandeling, knelpunten gesignaleerd worden en verbeteringen mogelijk zijn.

Door de vele contacten in mijn netwerk en de situaties rond scheidingen met een hoog conflict-gehalte ('vecht'scheidingen) wordt mij regelmatig door organisaties advies gevraagd over de aanpak en herstel hiervan, omdat men hierover met de handen in het haar zit. Daar zie ik gelukkig in de afgelopen jaren positieve ontwikkelingen.

Daarnaast hoor, lees en merk ik helaas nog regelmatig, dat in contact met een flink aantal van deze jeugd-gerelateerde organisaties nog een grote mate van ontoegankelijkheid aan de dag wordt gelegd, met name als het gaat over de communicatie met en de aanspreekbaarheid van de organisatie op het functioneren in relatie tot verwachtingen over de geleverde dienstverlening. Klachtprocedures zijn hierop niet altijd het gewenste antwoord. Een goed gesprek met betrokkenen doet vaak wonderen.

Bijvoorbeeld de toepassing van Eigen-kracht of Eigen-plan principes; het in een zo vroeg mogelijk stadium actief betrekken van -en meer regie geven aan- de familieleden / sociale netwerk van de klanten ('cliënten') en zijzelf bij het gezamenlijk vinden van oplossingen. Deze familie netwerk bijeenkomsten hebben hun waarde inmiddels veelvuldig bewezen en daarom ook in de nieuwe jeugdwet een plaats gekregen. Ze lijken echter nog lang niet overal in de praktijk te zijn doorgedrongen.
Buitensluiting van familie/netwerken rond de kinderen, verhoogt de aanwezige spanning in de sociale systemen rond de betrokken kinderen eerder dan dat het deze laat afnemen.

In mijn adviezen en training (o.a. aan professionals en professionals in wording), stel ik vooral een verandering van houding voor; van 'terug naar de basis': gericht op de-escaleren, spanningen verminderen voor alle betrokkenen en zoveel mogelijk te normaliseren:

  • de menselijke maat en dito houding aan te nemen
  • laagdrempelige toegankelijkheid in communicatie en omgang
  • respect en open staan voor elkaar
  • letterlijk naar de mensen toe
  • luisteren naar ieders verhaal en behoeften, faciliteer het systeem
  • geef voldoende ruimte en tijd, vooral aan herstel
  • sta op gelijke voet en open om van elkaar als mens te leren: van elkaars kennis (verkregen door opleiding en/of levenservaringen)
  • Belemmeringen identificeren en bespreken en samen met de ouder(s), kinderen en het netwerk zoeken naar een plan met breed gedragen werkbare en werkende oplossingen.
  • Samen onderzoeken wat het netwerk aan steun en oplossingen kan bieden, plannen maken in gezamenlijk overleg met klant/netwerk

Handelingsverlegenheid ontstaat voornamelijk door kennis/ervarings-verlegenheid.
Vanuit de (educatie)kenniskant valt dan een hoop te winnen.

Van educatie > kennis> bewust worden (herkennen) > motivatie > actie (doen) > verandering

Deze educatie kan vanuit trainingen/workshops komen in combinatie met vooral ook leren van (ook professionele) ervaringsdeskundigen, informatie uit het netwerk.
Dit kan tot vele onverwachte, verrassende en waardevolle inzichten en een werkzame, effectieve(re) aanpak en duurzame oplossingen leiden.

Pas voor succesvolle dienstverlening de organisatie en werkwijzen zo goed mogelijk aan op de (behoeften van de) mens en het normale leven, in plaats van dat de mens(klant) zich moet aanpassen aan de organisatie.

Ik hoor graag uw gedachten en ervaringen over zelfreflectie binnen organisaties.

Hartelijke groet,

Erik van der Waal

To view or add a comment, sign in

Explore topics